Ανεπάρκεια σύγκλισης σε παιδιά και ενήλικες

Έχουμε ακούσει πολλά για την ανεπάρκεια σύγκλισης κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, πρώτα με την μελέτη CITT (Διαδικασία θεραπείας ανεπάρκειας σύγκλισης) και τώρα με την μελέτη CITT-ART (μελέτη προσοχής και ανάγνωσης), και με τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές που χρηματοδοτήθηκαν από το Εθνικό Ινστιτούτο Όρασης των ΗΠΑ. Το ενδιαφέρον για την ανεπάρκεια σύγκλισης οφείλεται εν μέρει στο ότι αφορά έναν μεγάλο αριθμό ασθενών. Είναι η συνηθέστερη οφθαλμοκινητική ανωμαλία που βλέπουμε στα ιατρεία μας. Δεν προκαλούν συμπτώματα όλες οι μορφές ανεπάρκειας σύγκλισης και δεν χρειάζονται όλες οι περιπτώσεις θεραπεία. Ωστόσο η ανεπάρκεια σύγκλισης μπορεί να επηρεάσει την ποιότητα ζωής στα παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Η επίδρασή της στην ανάγνωση, την προσοχή και την απόδοση στο σχολείο ή στην εργασία μπορεί να είναι σημαντική. Αν δοκιμάσετε να διαβάσετε για 5 λεπτά βάζοντας ένα πρίσμα 10 διοπτριών μπροστά από το ένα μάτι, θα αντιληφθείτε γιατί η ανεπάρκεια σύγκλισης αποτελεί ένα «ανάθεμα» για την ανάγνωση. Οι περισσότεροι άνθρωποι με ανεπάρκεια σύγκλισης αποφεύγουν να διαβάζουν γιατί το διάβασμα τους κουράζει υπερβολικά και τόσο για τους γονείς όσο και για τα παιδιά, το σχολείο και η εργασία μπορούν να εξελιχθούν σε μείζονα προβλήματα.

Ευτυχώς, η ανεπάρκεια σύγκλισης είναι εύκολο να διαγνωστεί και πολύ απλή στην αντιμετώπιση. Το κλειδί είναι να γνωρίζουμε πότε πρέπει να την αναζητήσουμε και το ιστορικό παρέχει τις απαντήσεις. Λαμβάνοντας ένα πολύ λεπτομερές οπτικό και σχολικό ιστορικό, μόνο τέσσερα ερωτήματα είναι σχετικά για να ελέγξουμε μια πιθανή ανεπάρκεια σύγκλισης:

1. Αγωνίζεται το παιδί σας στο σχολείο;

2. Έχετε εσείς (ή το παιδί σας) χρόνιους πονοκεφάλους;

3. Σας ενοχλούν τα μάτια σας (ή του παιδιού σας) όταν διαβάζετε για μεγάλες χρονικές περιόδους;

4. Αποφεύγετε ή δεν σας αρέσει σε εσάς (ή στο παιδί σας) να διαβάζετε;

Εάν η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις είναι “όχι”, είναι πολύ απίθανο ο ασθενής να έχει ανεπάρκεια σύγκλισης (ή άλλο πρόβλημα προσαρμογής) και ακόμη και αν έχει, πιθανότατα δεν επηρεάζει τη ζωή του. Εάν η απάντηση σε ένα ή περισσότερα από αυτά είναι “ναι”, τότε η ανεπάρκεια σύγκλισης πρέπει να αποκλειστεί ως αιτία των συμπτωμάτων.

H διάγνωση μιας ανεπάρκειας σύγκλισης γίνεται εύκολα με μέτρηση του εγγύς σημείου σύγκλισης (NPC) των οφθαλμών.

Η θεραπευτική διαδικασία της ανεπάρκειας σύγκλισης περιλαμβάνει ειδικές ορθοπτικές ασκήσεις στο σπίτι ή στο ιατρείο. Η μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών βιώνει σημαντική βελτίωση μέσα σε 3 έως 4 μήνες. Επίσης τα αποτελέσματα της θεραπείας δείχνουν να είναι μακροχρόνια. Υπάρχουν ακόμη και ειδικά οικιακά προγράμματα λογισμικού στο κομπιούτερ (π.χ. το Home Therapy System – HTS) που μπορεί να χρησιμοποιηθούν με κάποια καθοδήγηση και παρακολούθηση για ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.